آپارتمان مسکونی گلنار در نگاه اول ساختمانی خوش ساخت، مدرن و با ترکیب متریالی جذاب به نظر می رسد که در کالبد خود، 6 واحد مسکونی بزرگ (5 واحد بصورت تمام طبقه و یک واحد بصورت لافت)، فضاهای مشاع با کیفیت همچون لابی، سالن ورزش، مجموعه استخر و سایر فضاهای خدماتی ساختمان را جای داده است. اما ویژگی های قابل تامل این پروژه، یکی فضاهای حایل موجود در نمای ساختمان و دیگری سطح بندی و الگوی متفاوت در برنامه فیزیکی واحدهای مسکونی می باشد.
باتوجه به موقعیت قرارگیری ساختمان گلنار در یکی از خیابانهای شاخص محله الهیه، که علیرغم عرض کم آن هم تردد نسبتا بالایی در آن وجود داشت و هم تعدادی ساختمان با موقعیت اداری در ضلع مقابل خیابان و مشرف به پروژه وجود داشت، باعث شد تا ساختمان در نمای اصلی خود به یک فضای حایل نیاز داشته باشد. این فضای میانی که در ضلع جنوبی طبقات مسکونی قرارداشت، می بایست به نحوی عمل می کرد که همزمان مانع نورگیری فضاهای داخلی نمی شد و اشراف به پنجره اتاقها را نیز کنترل می نمود. بدین ترتیب خردفضاهای خالی در پشت پوسته نیمه شفاف نما شکل گرفت که این دوگانه شلوغی – آرامش را تعدیل می کرد.
یکی دیگر از دغدغه های پیش رو در طراحی معماری این پروژه، توجه به سبک جدید زندگی، متراژ بالای واحدها، کوچک بودن خانواده ها و چند عملکردی شدن هر یک از فضاها بود. بطورکلی در واحدهای مسکونی با متراژ بالا، غالباْ تعداد فضاهای اصلی مثل تعداد اتاق خوابها را افزایش می دهند و برنامه فضایی بر مبنای تعداد زیادی از فضاها شکل میگیرد که عموماْ در یک یا دو سطح با هم ارتباط دارند اما در آپارتمان گلنار، باتوجه به متراژ بالای هر واحد و تعداد نفرات اندک خانواده ها در چنین نقاطی از شهر، رویکرد دیگری اتخاذ شد و از تعداد فضاهای اصلی کاسته شد و به ریزفضاهای داخلش افزوده شد. بدین ترتیب فضاهایی مستقل و خودبسنده نظیر اتاق خوابهای بزرگ با فضاهای خدماتی مجزا بوجود آمد که به کاربرش آزادی عمل بیشتری در استفاده از فضا می دهد. علاوه بر این موارد، سطح بالای زندگی و امکانات مورد نیاز در ساختمانهای مسکونی منطقه ایجاب می نمود که علاوه بر واحدها، درفضاهای مشاع این ساختمان نیز کیفیت و تنوع بالایی از خدمات جانبی نظیر امکانات ورزشی و تفریحی وجود داشته باشد و بهمین منظور در پایین ترین تراز ساختمان، تمامی این الزامات در نظر گرفته شد.